περισκεπής

-ές, Α

1. ο σκεπασμένος ολόγυρα, καλυμμένος ολόγυρα, στεγασμένος τελείως («ὄρος θάμνοισι περισκεπές», Καλλ.)

2. αυτός που καλύπτει, που προστατεύει ολόγυρα («πύργοισιν περισκεπέεσιν», Καλλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + -σκεπής (< σκέπας «κάλυμμα, σκέπασμα»), πρβλ. επι-σκεπής].